ความพ่ายแพ้ ของเกษตรกร

กองทุนหมู่บ้าน ความมหัสจรรย์ ของการแจกเงินหัวคะแนน และผู้นำหมู่บ้าน
คนไม่มีเส้น อดครับ
.
.
การแจกรอบนี้ คาดหวังว่า พอชาวบ้านที่ อยาก-จน
จะได้มีเงินไป สนับสนุน สินค้าของนายทุน แล้วมันจะหมุน ไปเข้ากระเป๋าใคร
.
.
สุดท้าย ใครรวย
.
.
ไม่มีดอกเบี้ย เป็นหนี้ยังไงก็ต้องให้ หยุดสร้างหนี้ให้ประชาชน
เพื่อหนุนคนรวยสักที เพราะสุดท้ายเงินไปกองที่นายทุน
.
.
คนจนมันกู้ไม่ได้หรอก
บ้านนี้ไม่ดี
บ้านนี้เบี้ยวหนี้..ไม่ไห้กู้

ก็มันจนนี่โว้ย มันไม่มี ....กรรมกานไม่ให้กู้ สุดท้าย อด เหลือแต่คนพอมี กะกรรมการ

ทุกวันนี้ บ้านผม ประธาน สองแสน มันยังไม่ยอมจ่ายคืนเลย แต่กู้ได้

การจะช่วย คนจน มันต้องมา ในรูปของ การสร้างความสามารถในการแข่งขันกับการทุ่มตลาดของทุนใหญ่

สร้างความสามารถในการแข่งขัน การช่วยเหลือ เครื่องมอในการแปรรูปสินคาแบบครบวงจร เป็นเฉพาะกล่ม

เช่น กลุ่มชาวนา ต้องมีลานตากข้าว มีที่เก็บ โรงสี มีเครื่องบรรจุ ทุกขนาด บรรจุภันฑ์ พร้อมวัสดุสินเปลือง ต้องมาครบแบบให้ฟรี ไม่ต้องเอาใหญ่โต กลุ่มนี้เอางบไปสองสามแสน เพื่อดำเนินงาน.....

ถ้าคิดแบบนี้ มีโอกาศรอดครับ

กลุ่มเลี้ยงสัตว์
เครื่องมือแปรรูปอาหาร เช่นเครื่องหั่นหยวก
ถังเก็บน้ำตาล
เครื่องฟักใข่ไก่
วงบ่อหมักหนอน
โรงเรือน พันธ์ไก่ที่พัฒนามาแล้วไม่โดนทำหมัน...มีหลายมากที่ทำโดยเกษตรกร

พวกพืช
แบ่งเป้นกลุ่มๆ ละ สี่ห้าคน ตีองการเครื่องมือเกษตร อะไรบ้าง
ตรวจสอบโครงการ ความเป็นไปได้

ให้เกษตรได้พูดบ้าง ว่าเขาคิด เขาอยากทำอะไร ฟังพวกเขาบ้าง เขาต้องการให้ช่วยอะไร

ไม่ใช่ใส่เงินอย่างเดียว ยัดหนี้ใส่มือเกษตรกร อย่างเดียว มันไม่ได้ ไปตอไม่ได้

ความรู้ต้องมีตลอด ไล่พวกเกษตร ออกมาทุกวัน ให้พวกเขาต้องเรียนรู้ตลอดเวลา

ทุกวันนี้ถามเรื่องสัตว์ มันบอกจบสายพืช พอถามเรื่องพืช มันบอกจบสัตว์ พอถามทั้งสัตว์ ทั้งพืช มันบอก ผมรีบไปประชุม 55555

อย่าคิดจัด อบรม โดยขนคนไปที่อื่น เพื่อกินค่าหัว

ให้เขาพูดคุยกันเอง เลกเปลี่ยนความรู้ ระหว่างกลุ่มในหมู่บ้าน

ถ้าต้องมี ผู้มีความรู้ ปราช ชาวบ้าน ก็เอารถราชการไปรับเขามา เบี้ยเลี้ยง มันต้องให้ ไม่ใช่ซุกไว้ เอาไปเบิกกินเอง

ก่อนจะให้ มันต้องถาม ความต้องการ คน เครื่องมือของราชการ อย่างหนอน แต่มันขอนกินเงินเดือน เอาออกมาทำงาน

พวกเกษตร ต้องออกทุกวัน ใบประเมินผลงาน ต้องให้ชาวบ้านประเมิน โดยไม่ลงชื่อ แล้วรันเลขใบประเมินไว้ด้วย ไม่งั้นอันไหนไม่ดี มันคัดทิ้งหมด

ทุกอย่างของไทยมันพร้อมขัยเคลื่อน เพียงแค่ลงแส้ คนขับ ให้มันเคลื่อนที่เท่านั้น

โทษ มันต้องไล่ออก ไม่ใช่ย้ายไปชั่วที่อื่น

แบบนี้ละ มันน่าจะไปรอด สักครึ่งนึงของทั้งประเทศ ก็ยังดี

แล้วปีต่อๆไป กลุ่มที่รอดครึ่งนึ่ง จะเป็นพี่เลี้ยงให้กับกลุ่มที่ไม่รอดเอง
ประสบการณ์ จะสอนพวกเขาเอง

แต่ทุกวันนี้ที่ไม่รอดเพราะ ราชการ ขี่คอ กินหัวคิวเกษตรกรมุกเม็ด ทุกโอกาส
มันเลยโงหัวไม่ขึ้นสักที

แบบกู้5หมื่นรับแค่4หมื่น นี่มันจริงๆเลย ธกส นี่ละ ตามกระบวนการ ออกกฏ สารพัด มันเลยได้แค่นั้น

ต้องประกันชิวิต ต้องชาปนกิจ นี่เงินหายปีละ4พันโดยไม่ได้คืน กินเปล่า
ไหนจะดอกเบีย คือมันได้ไม่เต็ม
ไหนจะถูกบังคับให้ช่วยซื้อปุ๋ยยา(ปลอมหรือเปล่า)
ยาฆ่าหญ้า ธกส นี่ ฉีดหญ่าไม่ตาย ขายแพงกว่าตลาด100บาท
ช่วงทหารมานี่เบาลงหน่อย มีใบให้เซ็นเรียบร้อยว่าขอให้ ธกส จัดปุ๋ยยาให้ 555
มันบังคับกันขนาดนี้ ทุกองกรณ์การเกษตร จ้องกินหัวคิว ชาวไร่ ชาวนา มันจะไปรอดได้ยังไง

เรื่องกิโลชั่งข้าวตาลานข้าว ชี้ซิ แสดงตัวซิ ลานไหนไม่ไกง มันโกงทุกที่
คัน10ล้อนี้เล่นกันที่สองเกวียน โกงกันแบบนี้ละ

จะกี่สิบปี ปัญหานี้ยังคงอยู่ตลอดไป ตราบที่ ราชการไทยยังยินดีรับเงิน ตลอด 24 ชั่วโมง

กีโลชั่งนี้ มันโกงได้ภายใน 1วินาที แต่ชาวนาก็คือชาวนา ขี้เกียจที่จะชั่งไปก่อน ก่อนที่จะนำไปขาย ชั่งไปแล้ว พ่อค้าไม่ซื้ออีก มันต้องก้มหน้ารับกรรมกันต่อไป

จะมีชาวนาสักกี่คนที่ทำยุ่งฉางเก็บ มันไม่มี ข้อนี้ละ ที่นายทุนมันรู้ หามมาแล้ว เท่าไรก็ต้องขาย คุณไม่ขายเดี๋ยวคนอื่นก็ขาย มันนั่งกระดิกตีนโกงตามสะบาย

ด้วยกระบวนการทำนา สมัยนี้จึงตกเป็นรองพ่อค้านายทุน ไร้อำนาจที่จะต่อรอง

ถึงเวลา ต้องเกี่ยว ต้องขายทันที ...แพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้รบ แล้วมันจะรอดยังไง

วันนี้เกษตร ต้องปรับความคิด ต้องเปลี่ยนพฤติกรรม จัดสรร การทำเกษตรใหม่

ให้เรามีอำนาจ เหนือตลาดให้ได้
เลิกถามซะที จะให้เท่าไร เป็น จะขายเท่านี้ จะซื้อไหม ต้องสร้างตลาด ของเราเอง

เรียนรู้ความต้องการของตลาด เรียนรู้ ระบบออนไลน์ การแปรรูปแบบง่ายๆ สู่การใช้เทคโนโลยี่ใหม่ๆเข้ามา

มันถึงเวลาที่ต้องสู้ เ้วยตัวเราเองแล้วครับ อย่ารอให้ใครมานำทัพ

ชีวิตเรา เราต้องนำเอง คนอื่นมาชี้นิ้วได้ไง..ใครจะรู้ดีเท่าตัวเราเอง

ลุกขึ้นมาเปลี่ยนชีวิต คิดใหม่ครับ